Als je weet dat je niet lang meer te leven hebt – een paar jaar, een paar maanden of minder- dan spelen veel vragen en gedachten door je hoofd. Praten over afscheid nemen en over de dood is niet vanzelfsprekend. Je wil je familieleden niet emotioneel belasten hiermee.
Maar wie het einde ziet naderen, wil vaak wel bepaalde zaken nog uitspreken en nalaten. Een eindelevensverhaal optekenen is een manier om dat te doen. Deze methodiek werd ontwikkeld door Amfora vzw. In samenwerking met Samana vzw werden al heel wat vrijwilligers opgeleid hiervoor, waaronder ikzelf.
Een eindelevensverhaal is geen document voor vroegtijdige zorgplanning, ook is het geen biografie of chronologisch levensverhaal. Het is een manier om een balans op te maken, op om zoek te gaan naar de essentie van jouw leven: wat doet het met je om ziek te zijn? Hoe blik je terug op je leven? Hoe kijk je naar wat nog komt? Het gesprek kan opluchten en werkt vaak bevrijdend. Er wordt stil gestaan bij de diepste gevoelens van de persoon: schoonheid, spijt, dankbaarheid, verdriet, angst en hoop.
In vele gevallen is het verhaal een opstap naar verbindende gesprekken met naasten in de periode van afscheid nemen. Tegelijk is het boekje een tastbare herinnering voor de geliefden en familie, wat belangrijk is voor het rouwproces.
Meer achtergrond kan je terugvinden op https://amfora.be/
Wil je graag een aanvraag indienen, dan vind je hier alle info: https://www.samana.be/samana-schrijft-mee-jouw-eindelevensverhaal/